Lijf er af


De schapentijd is al weer een tijdje achter de rug. Een drukke tijd, want naast de schapenverlossingen zijn er ook nog de verlossingen van de (vlees-) kalveren en je gewone werk. Logisch dat je dan niet altijd blij bent als je 's nachts uit je bed geroepen wordt.
Zo gebeurde mij dit voorjaar het volgende.
Nadat ik 's nachts al uit bed was gekomen voor een simpele verlossing van twee lammeren, werd ik na een tijdje weer gebeld. Nu betrof het echt spoed. Een ooi had gelammerd en daarna was ze doorgegaan met persen en had haar baarmoeder naar buiten gewerkt. Het 'lijf was er af'. Of ik maar zo snel moggelijk wilde komen.
Nadat ik de boerin had geïnstrueerd het schaap vooral rustig te laten liggen, spoedde ik me dus naar de patiënt.
Al snel was ik ter plekke. In een donker, slecht verlicht stalletje, zat de boerin naast haar schaap dat ze troostende woorden toevoegde. Achter het schaap lag een hele berg bloederige massa. De veehouder had intussen voor schoon warm water en handdoeken gezorgd en vroeg mij wat hij kon doen om mij te helpen. Ik gebaarde hem even te wachten, zodat ik mij even kon oriënteren.
Ik waste mijn handen en bevoelde de achterhand van het schaap. Iets klopte er niet.
Terwijl ik de bloederige massa bevoelde, werd me alles duidelijk. Ik pakte de hele boel tegelijk beet en trok alles rustig van het schaap af. De hele massa liet langzaam los en ik wierp dat achter ons neer. "Zo, dat was de nageboorte; waarom had u mij eigenlijk geroepen?"
Verbaasd, een beetje beschaamd, maar ook blij dat het zo goed was afgelopen, bedankten ze mij voor mijn hulp. Ze excuseerden zich voor hun, in hun ogen, domme vergissing. Vergissen is menselijk, zei ik, zeker in zo'n donker stalletje.
Kijk, op zo'n moment, ga je toch met een glimlach weer je auto in om thuis nog een restje slaap te pakken. Dit maakt ons werk nu zo aardig, leuk en afwisselend. Zolang het maar niet elke nacht raak is dan.

Hans Gorter